جهت آشنایی با روشهای علمی کاشت و داشت و برداشت گیاه تریتیکاله یا چاودم ، با ما تا پایان این مقاله همراه باشید ، همینطور میتوانید جهت دانلود فایل جزوه آموزش کاشت و داشت و برداشت گیاه تریتیکاله ( چاودم ) ، به انتهای این صفحه مراجعه نمایید .
تریتیکاله یا چاودم گیاهی از خانواده غلات و از تلاقی گندم نان و چاودار به وجود آمده است . تریتیکاله خصوصیات مقاوم به سرما ، سازگاری به شرایط نامساعد محیطی ، بالا بودن مقدار لایسین و رشد سریعتر را از چاودار و بالا بودن درصد پروتئین را از گندم به ارث برده است . زراعت تریتیکاله در بسیاری از کشورهای جهان در سطح محدودی متداول است و به عنوان یک گیاه غله ای و علوفه ای مورد بهره برداری قرار می گیرد . گزارش ها از کانادا حاکی از آن است که در این کشور تریتیکاله به طور وسیعی به مصرف تهیه مالت می رسد و نوشابه های تریتیکاله در مقایسه با جو حاوی الکل کمتر و ترکیبات ازته بیشتری است . بنظر می رسد که بدون انجام هیچگونه فرآیندی و دشواری های کیفی می توان از تریتیکاله در تهیه مالت و نوشابه استفاده کرد که افزایش این کاربرد به یک سطح تجاری به آینده موکول شده است .
در این صفحه ، کاملترین بانک فایلهای آموزشی را درباره کشت تریتیکاله ، روش آبیاری تریتیکاله ، کود دهی و تغذیه مزارع تریتیکاله و نکات تخصصی دیگر ، در اختیار شما کاربران محترم وبسایت گسترش کارآفرینی ایران قرار میدهیم .جهت سهولت استفاده شما کاربران محترم ، ما این اطلاعات را در چند شاخه تخصصی به شرح زیر دسته بندی نموده ایم .
1 - آموزشهای مربوط به کاشت و داشت و برداشت تریتیکاله ( چاودم ) که به شرح زیر میباشد :
تراکم بوته ، میزان و عمق بذر تریتیکاله : قبل از کاشت جهت آماده سازی بذر دو عامل مهم بوجاری و ضدعفونی بذور بایستی اعمال شود ، انجام این امور باعث افزایش محصول و کاهش ضایعات ، بروز بیماری ها و ناخالصی بذر می شود . به منظور جلوگیری از خسارت آفات و بیماری های خاکزی قبل از کاشت بذور با قارچ کش های مناسب از جمله ویتاواکس ( کاربوکسین تیرام ) ضدعفونی شوند . تعیین تراکم مطلوب بوته موجب تضمین اولین جزء مهم عملکرد دانه یعنی تعداد سنبله در واحد سطح شده ، با ایجاد کانوپی فشرده از تبخیر رطوبت از سطح خاک کاسته شده و در نتیجه عملکرد بیشتری به دست خواهد آمد .
مقدار بذر و فاصله ردیف های کاشت مشابه گندم است . با افزایش بذر مصرفی برای کاشت ، وزن دانه کاهش می یابد . هر چقدر مقدار بذر در واحد سطح افزایش یابد احتمال خوابیدگی بیشتر می شود و در نتیجه میزان عملکرد کاهش می یابد . به منظور کاستن از خوابیدگی از واریته های پاکوتاه و مقاوم استفاده می شود . تعیین میزان بذر مورد نیاز بر اساس تراکم بوته و وزن هزار دانه تعیین می گردد .
به علاوه عوامل دیگری نظیر قدرت پنجه زنی رقم ، قوه نامیه ، خلوص بذر ، نوع خاک و شرایط فیزیکی آن بستگی دارد . به هر تقدیر براساس تراکم بوته 450 دانه در متر مربع و وزن هزار دانه 40 تا 45 گرم ، میزان بذر مصرفی بین 180 تا 200 کیلوگرم در هکتار متغییر خواهد بود . به طور کلی هر چه وزن دانه افزایش یابد ، در تراکم معین بوته ، میزان بذر مصرفی افزایش خواهد یافت .
در اراضی که دارای بافت سنگین بوده و یا سبک و سرد باشند و یا زمین خوب تهیه نشده باشد ( خاک دارای کلوخه و تسطیح نشده ) و یا در اثر عملیات زراعی نرم و پودر شده باشد و یا به هر دلیل دیگری که احتمال داده شود درصدی از بذور کاشته شده سبز نشوند ، بایستی میزان بذر مصرفی را افزایش داد .
همچنین در شرایطی که کشت به تأخیر افتد نیز توصیه می شود به ازای هر 15 تا 20 تأخیر باید به میزان بذر مصرفی 5% افزوده شود . عمق بذرکاری در زراعت تریتیکاله کمتر از گندم است . عمق بذرکاری غلات دانه ریز در شرایط دیم معمولاً زیاد در نظر گرفته می شود اما عمق بذرکاری تریتیکاله به لحاظ پایین بودن قدرت دانه آن نباید از 6 سانتیمتر تجاوز کند .
تاریخ کاشت تریتیکاله ( چاودم ) :
تریتیکاله هم مانند گندم دارای ارقام بهاره و پاییزه است . کاشت آن در پاییز همزمان با گندم صورت می گیرد . تاریخ مناسب کاشت برای بذرکاری یک مسئله منطقه ای است .
از آنجاییکه ارقام تجارتی موجود تریتیکاله دارای تیپ بهاره می باشند ، نتایج تحقیقات انجام شده در زمینه تعیین تاریخ مناسب کاشت نشان داد ، بهترین تاریخ کاشت در شرایط آب و هوایی شمال کشور نیمه دوم آبان تا اواخر آذر ماه خواهد بود . به طور کلی کاشت به موقع علاوه بر اینکه موجب افزایش عملکرد می شود ، از بروز خسارت سرما ، گرمای آخر فصل رشد و آفات و بیماری ها جلوگیری می نماید .
توجه به این نکته بسیار ضروری است که کاشت زودتر از موعد ارقام بهاره تریتیکاله باعث می شود به دلیل فراهم بودن شرایط محیطی ( دما ) برای رشدو نمو و عدم بروز سرما در طی فصل پاییز ، همگام با پشت سر گذاشتن مراحل پنجه زنی و طویل شدن ساقه ها ، مزرعه وارد مرحله گلدهی شده و از آنجایی که پس از آن خطر افت دما و یخبندان همواره وجود دارد ، موجب خسارت شدید سرما و از بین رفتن محصول خواهد شد .
فقط در صورتی که کشاورز می خواهد از تریتیکاله به عنوان یک محصول دو منظوره ( به عنوان قصیل ) استفاده نماید ، می تواند تاریخ کاشت را دو هفته تا یک ماه زودتر از تاریخ توصیه شده اختیار نماید . از طرف دیگر تأخیر در کاشت در مناطق سرد و معتدل – سرد کوهستانی نیز باعث افزایش خسارت سرما و کاهش عملکرد خواهد شد . به طور کلی هر چه طول دوره رویش گیاه کاهش یابد موجب کاهش ماده خشک تولیدی و در نتیجه محصول اقتصادی خواهد شد .
برداشت تریتیکاله ( چاودم ) :
در خاتمه مرحله پر شدن دانه ها و توقف انتقال مواد فتوسنتزی به دانه ها ، مرحله رسیدگی فیزیولوژیک فرا می رسد . در این مرحله دانه ها به اندازه نهایی خود رسیده و بهترین شرایط را برای جوانه زنی دارا می باشند . البته مجدداً خاطر نشان می سازد یکی از دلایل پتانسیل بالای عملکرد تریتیکاله ، طولانی بودن دوره پر شدن دانه ها و دوام سطح سبز آن می باشد .
اما در مرحله رسیدگی فیزیولوژیک برداشت ماشینی امکان پذیر نمی باشد ، زیرا برخی از برگ ها و ساقه ها هنوز سبز هستند و درصد رطوبت دانه ها نیز بالا ( بیش از 30% ) می باشد که مناسب برداشت با کمباین و شرایط انبارداری نمی باشد . با گذشت چند روز از مرحله رسیدگی فیزیولوژیک و تحت گرمای آخر فصل رشد ، شاخ و برگ و سنبله ها زرد شده و درصد رطوبت دانه ها نیز کاهش می یابد ( حدود 10 تا 12 درصد ) و شرایط برای برداشت دانه به کمک کمباین غلات و انبارداری دانه ها فراهم می شود .
بهترین مرحله نموی برای برداشت علوفه تریتیکاله ( استفاده دو منظوره ) به عنوان قصیل اواخر مرحله پنجه زنی یا ابتدای مرحله طویل شدن ساقه ها می باشد که هنوز اولین گره ساقه قابل رویت نباشد. در مورد سیلو نیز بهترین زمان برای برداشت که حداکثر ماده خشک با کیفیت مطلوب حاصل شود اواخر مرحله شیری شدن دانه ها تا اواسط مرحله خمیری نرم دانه ها می باشد .
2 - آموزش روشهای مختلف آبیاری تریتیکاله ( چاودم ) که به شرح زیر میباشد :
در صورت عدم نزول بارندگی های موثر در طی فصل رشد تریتیکاله همان آبیاری های رایج گندم بایستی اعمال گردد . آب مورد نیاز تریتیکاله کمتر از گندم بوده و کارایی استفاده از آب در تریتیکاله بالاتر از گندم است .
3 - آشنایی با تغذیه در مزارع تریتیکاله ( چاودم ) که به شرح زیر میباشد :
تریتیکاله همانند سایر محصولات زراعی برای تولید موفق به عناصر غذایی پر مصرف ( ماکرو المنت ها ) و ریزمغذی ها ( میکرو المنت ها ) نیازمند است . البته برای اینکه به صورت واقع بینانه و از بعد اقتصادی و زیست محیطی نیاز غذایی تریتیکاله به طور صحیح و کامل تأمین شود ، تجزیه شیمیایی خاک و تعیین میزان موجودی عناصر مختلف در خاک به منظور تأمین کسری آنها از طریق مصرف کودها و بر پایه نیاز محصول به عناصر غذایی اجتناب ناپذیر خواهد بود . در ادامه به این موضوع پرداخته می شود :
نیتروژن : مقدار نیتروژن مصرفی به میزان رطوبت ، رقم ، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک و عملکرد مورد انتظار بستگی دارد .
فسفر : فسفر موجب ازدیاد رشد و تولید ریشه های قوی و استحکام گیاه در طی رشد آن شده و باعث افزایش کیفیت دانه ها می شود .
پتاسیم : پتاسیم مقاومت گیاه در مقابل بیماری ها و آفات را افزایش داده و موجب افزایش مواد قندی و نشاسته ای ، افزایش وزن هزار دانه و سرانجام بهبود کیفیت دانه ها می شود . توصیه می شود که پتاسیم هم در مرحله اول یک سوم آن به صورت پایه استفاده شود و 3/2 مابقی همراه با کود سرک اوره در دو تا سه مرحله از منبع کلرور پتاسیم ( در صورت عدم شوری خاک و یا آب ) استفاده شود .
نکته مهم : تمام سرفصل های بالا تنها گوشه ای از اطلاعات موجود در فایل آموزش کاشت ، داشت و برداشت گیاه چاودم یا تریتیکاله میباشند که در اختیار کاربران سه ماهه و بالاتر وبسایت قرار گرفته است .
ka - دستورالعمل زراعت تریتیکاله 24 صفحه 
جمعه, 19 دی 1399 10:17
1.18 MB
2برای دانلود این محصول شما نیاز به خرید اشتراک دارید اگر عضو هستید با حساب کاربری خود وارد شوید.
ka - دستورالعمل تولید تریتیکاله به عنوان کشت دوم در اراضی شالیزاری 36 صفحه جمعه, 19 دی 1399 10:16 1.71 MB 2برای دانلود این محصول شما نیاز به خرید اشتراک دارید اگر عضو هستید با حساب کاربری خود وارد شوید.