آموزش صفر تا صد کاشت و داشت و برداشت گیاه گلرنگ

Item: آموزش صفر تا صد کاشت و داشت و برداشت گیاه گلرنگ
Rating: 5
Author: امیر حبیبی

: امیر حبیبی; کتب آموزشی کشاورزی و دامپروری

(1 vote, average 5 out of 5)

جهت آشنایی با روشهای علمی کاشت و داشت و برداشت گیاه گلرنگ ، با ما تا پایان این مقاله همراه باشید ، همینطور میتوانید جهت دانلود فایل جزوه آموزش کاشت و داشت و برداشت گیاه گلرنگ ، به انتهای این صفحه مراجعه نمایید.

گلرنگ توانایی بسیار زیادی برای رشد در شرایط مختلف دارد ، ولی سطح کشت آن در مناطق مختلف دنیا به دلیل نبود اطلاعات در زمینه مدیریت محصول ، محدود شده است . گلرنگ گیاهی چند منظوره است که از قرنها پیش ، برای تهیه رنگدانه های نارنجی و قرمز و روغن کشت می شده است . گلهای گلرنگ خصوصیات دارویی دارد و از آن به عنوان گیاه دارویی در چین به طور گسترده استفاده می شود .

گلرنگ را می توان به صورت علوفه خشک یا سیلویی ذخیره کرد . علوفه تر گلرنگ در صورت مصرف به طور مستقیم برای دام خوش طعم بوده و ارزش علوفه ای و عملکرد آن مشابه یا بهتر از یولاف و یونجه است .

تمایل به کشت گیاه گلرنگ در سالهای اخیر به سه دلیل اصلی زیر افزایش یافته است :

1- کاهش شدید تولید گیاهان روغنی در کشورهایی با بارندگی اندک .

2- وجود مقادیر اندک اسیدهای چرب اشباع در دانه

3- گسترش کاربردهای پزشکی گلهای گلرنگ

در این صفحه ، کاملترین بانک فایلهای آموزشی را درباره کشت گلرنگ ، روشهای آبیاری گلرنگ ، روشهای سم پاشی و مبارزه با آفات و بیماری ها و علفهای هرز گلرنگ و تغذیه گلرنگ و نکات تخصصی دیگر ، در اختیار شما کاربران محترم وبسایت گسترش کارآفرینی ایران قرار میدهیم .

جهت سهولت استفاده شما کاربران محترم ، ما این اطلاعات را در چند شاخه تخصصی به شرح زیر دسته بندی نموده ایم .

1 - آموزشهای مربوط به کاشت و داشت و برداشت گلرنگ که به شرح زیر میباشد :

تهیه بستر کشت :

گلرنگ برای جوانه زنی و سطح سبزی مناسب ، به بستری بدون کلوخ با رطوبت کافی نیاز دارد. در زراعت گلرنگ ، به آسانی می توان از مکانیزاسیون معمول در غلات بهره برد ، اما به دلیل ریشه عمیق ، شخم زدن با گاو آهن های قلمی و زیرشکن برای شکستن طبقات نفوذ ناپذیر رس یا لایه های جانبی در ناحیه ریشه ، توصیه می شود.

در مناطقی که رطوبت ، عامل محدودکننده است ف هدف عملیات کشت ، باید حفظ حداکثر مقدار رطوبت خاک باشد . برای کشت بهاره گلرنگ ، ابتدا در اواخر تابستان یا اوایل پاییز ، شخم پاییزه را انجام می دهند و زمین را در طول زمستان به حال آیش رها می کنند . این عمل ضمن تجزیه بقایای گیاهی خاک موجب حفظ و ذخیره بیشتر رطوبت می شود و عملیات نهایی تهیه بستررا تسهیل می کند. در پایان فصل سرما و بارندگی ، به محض مساعدشدن شرایط برای عملیات نهایی تهیه بستر ، شخم بهاره انجام می گیرد .

عواملی مانند کشت سال قبل و نوع بافت خاک در آماده سازی بستر خاک اهمیت دارند.اصول کلی تهیه زمین ، اغلب شبیه دانه ریزه است . آماده سازی در خاک های سنگین ، به تمهیدات ویژه ای نیاز دارد ، زیرا در چنین خاک هایی امکان عملیات خاک ورزی بعد از بارندگی های زمستانه وجودندارد و این کار ، کشت را به تأخیر می اندازد .

در این خاک ها ، وجود لایه متراکم زیرین ، رشد ریشه را به تعویق انداخته و عملکرد ، رشد ریشه را به تعویق انداخته و عملکرد را تاحد زیادی کاهش می دهد . به دلیل احتمال وجود سله در چنین خاک هایی ، مقدار بذر بیشتری برای اطمینان از سبز یکنواخت و استقرار کافی گیاه ، مورد نیاز است .

به منظور تهیه بستری برای کشت بذر ، به تریب ، انجام عملیات شخم عمیق ، دیسک و ماله ضروری است. در صورت امکان ، بهتر است کودپاشی همزمان با بذرکاری انجام گیرد . اگر بذرکار ، توانایی کودگذاری نداشته باشد ، عملیات کودپاشی بعد از ماله انجام می گیرد . پخش کردن علف ترفلان واختلاط کود و علف کش با خاک توسط دیسک سبک ، ضروری است .

ضدعفونی بذر :

یکی از عوامل مهم در دستیابی به بیشترین عملکرد ، استفاده از بذر سالم است . با توجه به اینکه گیاهچه های گلرنگ در برابر بیماری های قارچی بسیار حساس اند ، بذر باید قبل از کشت برای کنترل این بیماری ها با کاپتان یا تیرام ( 3 گرم به ازای هر کیلوگرم بذر ) ضدعفونی شود .

بذر ها باید دست کم 24 ساعت قبل از کشت با قارچ کش آغشته شوند تا قارچ کش با شکاف های کوچک و ترک های پوسته بذر و هاگ های قارچی تاثیر بهتری داشته باشد. ترکیب های سبک جیوه ، بهترین تیمار برای کنترل اسپور های قارچ هستند . بذر انتخاب شده برای کشت باید ظاهری سالم و اندازه ای مناسب داشته باشند ، زیرا این نوع بذرها به تشکیل گیاهچه های قوی تر می انجامند و در نهایت مزرعه ای یکنواخت و مطلوب حاصل می شود .

تاریخ کاشت :

گلرنگ را می توان به صورت بهاره و پاییزه کشت کرد . تعیین تاریخ کشت مناسب گلرنگ به مختصات اقلیمی منطقه ، سال ، بافت خاک ، تیپ رشد ، نوع رقم و رطوبت موجود در خاک بستگی دارد . کشت ارقام بهاره گلرنگ در مناطق گرم را می توان بر اساس زمان شروع بارندگی ها و شیوع بیماری های قارچی مانند فیتوفترا ، سفیدک سطحی در منطقه و حمله آفاتی مانند مگس گلرنگ و عدم همزمانی دوره گلدهی با درجه حرارت های زیاد تنظیم کرد.

براساس آزمایش های انجام گرفته ، مطلوب ترین زمان کاشت ارقام گلرنگ در مناطق گرم ایران ، نیمه دم آذر ماه و در مناطق معتدل سرد ، اواخر اسفند تا اوایل فروردین است. تاریخ کشت گلرنگ بهاره در مناطق معتدل سرد ایران نباید بعد از 15 فروردین ماه باشد . کشت زودهنگام گلرنگ سبب افزایش حساسیت بوته ها به بیماری ها یا افزایش رشد رویشی و ایجاد بوته هایی بلند و تخلیه بیش از حد رطوبت خاک قبل از ورود به مرحله زایشی می شود .

تأخیر در کاشت بهاره گلرنگ ، اغلب سبب همزمانی دوره رشد با درجه حرارت های زیاد و زودرسی نامتعارف گیاه می شود. بهترین زمان کشت پاییزه گلرنگ در کشور اواسط شهریور تا اواخر مهر است . در کشت پاییزه برای مناطق سرد ، بهتر است از ارقامی با دوره روزت طولانی استفاده شود . کشت زودهنگام ارقام زمستانه سبب به ساقه رفتن سریع و بی موقع گیاه و در نهایت افزایش خسارت سرما می شود.

تجربه نشان داده است که کشت ارقام زمستانه گلرنگ در مناطق سرد و معتدل سرد باید طوری تنظیم شود که بوته ها قبل از سرمای شدید زمستان به حالت روزت ( هشت برگی ) رسیده باشند . کشت ارقام زمستانه در بهار به علت عدم بهاره سازی با شکست همراه است و حتی در صورت خروج گیاه از مرحله روزت که گاهی در اثر سرمای بهاره اتفاق می افتد ، ساقه گیاه نازک و شکننده می شود و پس از عبور از مرحله زایشی فقط 3-2 عدد غوزه تولید می کند .

ارقامی از گلرنگ زمستانه نیز وجود دارند که پس از مرحله روزت به رشد رویشی خود ادامه نمی دهند و به مرحله گل دهی وارد نمی شوند . اغلب در نواحی خشک که مقدار بارندگی اندک و درجه حرارت در طول فصل رشد زیاد است و بوته ها رشد سریع تر و بهتری دارند ، برای اجتناب از تخلیه سریع رطوبت موجود در خاک می توان تاریخ کشت را به تأخیر انداخت .

مقدار بذر :

مقدار بذر مصرفی در گلرنگ به عواملی مانند زمان کاشت ، عرض ردیف ها ، فاصله بوته ها از یکدیگر ، عمق کاشت ، ساختمان خاک ، قوۀ نامیه ، خلوص فیزیکی بذر ، تیپ رقم ( بهاره یا پاییزه ) و نوع رقم بستگی دارد . استفادۀ بهینه از رطوبت موجود در خاک توسط بذر کشت شده ، مهم ترین هدف در تعیین مقدار بذر در هکتار است .

تراکم بوته :

شناخت دقیق اثر متقابل عملکرد بوته و تعداد بوته در واحد سطح برای موفقیت در زراعت گیاهان مختلف از جمله گلرنگ ضروری است . تغییر ساختار عملکرد تک بوته توسط تغییرات تراکم یکی از عوامل اصلی در تعیین عملکرد است . بنابراین باید مشخص شود که تغییر در آرایش کاشت چگونه در ساختار عملکرد تک بوته تأثیر می گذارد .

عملکرد دانه در گلرنگ تحت تأثیر تعداد غوزه در گیاه ، تعداد دانه در غوزه و وزن هزار دانه است . به هرحال تراکمی مطلوب است که در آن گیاه از کلیه منابع رشدی در فضای حد فاصل ردیف و روی ردیف به خوبی استفاده کند و رشد خوبی داشته باشد ، به طوری که دچار رقابت شدید درون گونه ای و برون گونه ای برای دستیابی به عوامل رشدی نشود .

در انتخاب تراکم مناسب باید از کاربرد ناموثر سطوح پایین تراکم و ایجاد رقابت بیش از حد در سطوح بالای تراکم خودداری شود . رعایت تراکم بوته مناسب می تواند به عنوان یک روش زراعی سبب کنترل علف های هرز شود . اگر رطوبت کافی در طول دوره ی رشد رویشی و زایشی گلرنگ فراهم باشد ، گیاه حساسیتی به تراکم های مختلف نشان نمی دهد .

آزمایش های تراکم بوته در ایران نشان داده است که مناسب ترین فاصله ردیف ها برای کشت بهاره 40-30 سانتی متر و بهترین فاصله بین بوته ها 5 سانتی متر است و با توجه به رشد رویشی زیاد در ارقام زمستانه ، به طور معمول فاصله بین ردیف ها 50 سانتی متر و فاصله بین بوته ها 5 سانتی متر در نظر گرفته می شود .

بوته های گلرنگ در تراکم های کم اگر با دمای زیاد نیز همراه شوند ، کمبود تعداد بوته در واحد سطح را با تولید شاخه های فرعی و به دنبال آن غوزه های ثانویه و ثالثیه بیشتر جبران می کنند ، اما ممکن است به علت دانه های ریزتر در غوزه های تولیدی که حاوی روغن کمتری است ، عملکرد روغن کاهش یابد. همچنین گیاهان پرشاخه ، سرعت عملیات برداشت را کاهش و هزینه تولید را افزایش می دهند . برای جلوگیری از چنین مشکلی در کشت های تاخیری فواصل ردیف ها را کاهش می دهند .

کشت با تراکم زیاد سبب نازکی ساقه ها و شکستن و به عبارتی ورس در برابر بادهای شدید خواهد شد . بدین ترتیب در مناطقی که باد های فصلی از یک سمت می وزند ، اغلب فاصله های بوته ها را بیشتر و فاصله ردیف ها را کمتر در نظر می گیرند تا ضمن افزایش مقاومت در برابر بادهای شدید ، رطوبت بین بوته ها کاهش یابد و در نتیجه از شیوع بیماری ها جلوگیری شود .

کاشت متراکم سبب کاهش تعداد غوزه ها حتی تا سه عدد در بوته می شود . کاهش محصول از این مرحله به بعد تا حدی به کاهش تعداد دانه در غوزه مربوط می شود . در چنین وضعیتی ، بزرگی دانه ها و افزایش وزن آن ها نمی تواند کاهش تعداد غوزه را جبران کند . به طور معمول غوزه های اول و دوم بزرگ تر از غوزه های سوم و بعدی هستند .

عمق کشت :

بذر گلرنگ برای جوانه زنی مناسب به رطوبت کافی نیاز دارد ، از این رو قرار دادن بذر در ناحیه مربوط خاک ضروری است . بذر گلرنگ نباید در اعماق پایین تر از 5 سانتی متر قرار گیرد ، زیرا در این حالت درصد جوانه زنی کاهش می یابد . کشت عمیق همچنین به تاخیر در جوانه زنی منجر می شود .

در این حالت گیاهانی با بوته های ضعیف که به سرمای زمستان حساسند به وجود می آیند . تاثیر منفی کاشت عمیق در کشت های دیر به دلیل کند تر شدن جوانه زنی در خاک سرد بیشتر نمایان می شود . عمق کاشت مناسب برای گلرنگ 2-5/3 سانتی متر است ، اما اگر در سطح خاک رطوبت کافی وجود نداشته باشد یا بافت خاک سبک باشد ، بذر ممکن است به اجبار در عمق 10-15 سانتی متری کاشته شود .

در چنین وضعیتی باید تغییراتی در موقعیت کشت صورت پذیرد تا بذرها به آسانی سبز شوند . برای مثال هرس سبک می تواند به سبز بهتر بذر ها کمک کند . در مناطقی که بافت خاک سریع خشک می شود ، اغلب بعد از کاشت غلتک سبک توصیه می شود ، تا از سله بستن جلوگیری شود ، بویژه در مناطق سرد که خسارت سرما را در مرحلۀ روزت کاهش می دهد .

برداشت دانه :

زمان دقیق براشت گلرنگ به نوع رقم و عوامل محیطی مانند مقدار رطوبت نسبی و دمای هوا بستگی دارد . گلرنگ را می توان به آسانی با کمباین غلات برداشت کرد و فقط به تغییرات مختصری در اندازه ها و فواصل کوبنده و ضدکوبنده و الکهای کمباین نیاز است . بهترین سرعت کمباین در هنگام برداشت گلرنگ حدود 8/5 _ 3/5 کیلومتر در ساعت است .

سرعت زیاد کمباین سبب به جلو راندن بوته ها و نیز خم شدن بوته ها از محل برخورد انگشتی ها و تیغه به ساقه می شود . به این ترتیب ساقه ها از محل برش به جلو رانده شده و به دنبال آن خوابیدن بوته ها بر روی هم سبب خسارت می شود . برای به حداقل رساندن خسارت ناشی از برداشت مکانیزه ، باید تنظیم های لازم در سرعت استوانه ، چرخ دنده ها و همچنین لرزاننده به دقت انجام گیرد ، زیرا ترک و شکستگی دانه موجب از بین رفتن قوه نامیه و کاهش کیفیت روغن می شود .

ترک داشتن بذر حتی اگر خسارت ، جزیی باشد ، سبب کاهش درصد جوانه زنی می شود . در گلرنگ که دانه ها به آسانی از غوزه ها جدا می شوند ، در صورت برداشت به موقع ، خسارتهای سیلندر کوبنده ناچیز است . برای مثال اگر گلرنگ 10 درصد رطوبت داشته باشد ، یک سیلندر 22 اینچی ( 60 سانتی متری ) با سرعت 500 دور در دقیقه تنظیم می شود .

در زمان برداشت گلرنگ باید تلفات دانه ، شامل شکستگی دانه ها و جدا نشدن دانه از غوزه ها ، به حداقل برسد. تلفات دانه به طور معمول 4-3 درصد است که از این مقدار حدود یک درضد در نتیجه برش و 3-2 درصد در حین عبور از درون کمباین ، رخ می دهد. تلفات بالای 12-10 درصد قابل قبول نیست . در زمان برداشت گلرنگ ، فشار باد پنکه هر لحظه باید کنترل شود ، تا تراکم روی غربالک ها نباشد و از عقب کمباین ، ریزش دانه ها مشاهده نشود .

از آنجا که در گلرنگ مشکلات ریزش و خوابیدگی وجود ندارد ، تأخیر در برداشت ، هیچ صدمه ای به عملکرد دانه و روغن گلرنگ وارد نمی کند . ولی باید توجه کرد که اگر در زمان رسیدن ، هوا گرم و مرطوب باشد ، دانه ها در غوزه ها سبز می شوند . بهترین روش برای تعیین آمادگی گیاه برای برداشت ، آزمون سهولت جدا شدن دانه از غوزه است .

برای این کار باید دستکش ضخیمی پوشید و غوزه ها را درون دست و با فشار مالش داد و خرد کرد. در صورتی که دانه ها به سهولت و به طور کامل از غوزه ها جدا شوند گیاه آماده برداشت است . روش دیگر برای تعیین زمان برداشت ، بررسی رنگ برگ ها و غوزه های مزرعه است. مزرعه گلرنگ هنگامی آماده برداشت است که رنگ برگ ها و غوزه قهوه ای شده و سبزی فقط در دیررس ترین غوزه ها مشاهده شود .

برداشت گل :

به تازگی برداشت گلچه های گلرنگ به عنوان منبع درآمد جدید ، توجه کشاورزان را جلب کرده است . در حال حاضر هند و چین از بزرگترین تولیدکنندگان گلچۀ گلرنگ هستند و به همین لحاظ تحقیقات گسترده ای برای یافتن ارقام جدید در این کشورها صورت گرفته است . هم اکنون برداشت گل در هند به صورت مکانیکی و در کشورهایی مانند ایران و چین به صورت دستی انجام می گیرد .

در آزمایشی در ایران بهترین زمان برداشت دستی گلچه های گلرنگ ، سه روز پس از شروع گلدهی و تکرار آن تا پایان گلدهی تعیین شد . همچنین نتیجه گیری شد که برداشت گلچه تأثیر منفی بر عملکرد دانه ندارد . برای حفظ رنگ و کیفیت رنگدانه ها در گلرنگ ، گلچه های برداشت شده باید در سایه خشک شوند .

2 - آموزش روش آبیاری گلرنگ که به شرح زیر میباشد :

مقدار آب مصرفی در گلرنگ به تاریخ کشت و مصرف کودها بستگی دارد . افزایش مقدار آب نمی تواند کاهش عملکرد ناشی از تأخیر در کشت را جبران کند . به طور معمول یکبار آبیاری سنگین قبل از کاشت توصیه می شود . آبیاری های بعد از استقرار تا شروع به ساقه رفتن را هنگامی انجام می دهند که 70 – 65 درصد رطوبت قابل استفاده از عمق 30 – 20 سانتی متری خاکهای نیمه سبک تا نیمه سنگین مصرف شده باشد .

در آبیاری گلرنگ باید به موارد زیر توجه کرد :

- آبیاری قبل از کشت ، به طوری که پروفیل خاک اشباع شود و خاک به حد ظرفیت اشباع برسد .

- زهکشی خوب سطح خاک

- کوتاه کردن زمان آبباری به ویژه در روزهای خیلی گرم ( بهتر است آبیاری انجام نگیرد ) .

- آبیاری پیش از وقوع علائم تنش خشکی ( خشکی برگهای پایینی ) در گیاه

- کاهش دور آبیاری بر اساس رطوبت موجود در خاک

- کشت جوی و پشته ای

گلرنگ با نزدیک شدن به دوران رسیدن با تخلیه رطوبتی بیشتری در فواصل دور آبیاری مواجه می شود. فراوانی رطوبت خاک به ویژه در اواخر رشد دانه چنانچه با دمای زیاد همراه باشد سبب سبز ماندن برگ ها و توسعه بیماری ها ی برگی از جمله زنگ و سفیدک سطحی می شود.

در مرحله انتقال از رشد زایشی تا پایان دانه بندی ، آبیاری گلرنگ باید بر اساس تخلیه 72 درصد آب قابل استفاده خاک تا عمق 120 سانتی متری خاک انجام گیرد. آبیاری بیش از حد در طول دوره رشد ، به رشد رویشی زیاد و در نتیجه تأخیر در رسیدن و نارس شدن دانه ها در هنگام برداشت می انجامد. زمان آخرین آبیاری در گلرنگ بسیار مهم است ، به طوری که اگر زودتر از معمول انجام گیرد ، سبب دانه بندی نامناسب و پوک شدن دانه ها می شود .

آبیاری مداوم و بیش از حد بعد از 90% گل دهی نیز ممکن است رشد علف هرز را افزایش دهد ، و در نتیجه برداشت با مشکل روبرو شود. بارندگی های متوالی در طول دوره گل دهی ، بر گرده افشانی تأثیر منفی دارد و پس از گل دهی نیز به تولید دانه های بدرنگ و ریز و کاهش عملکرد منجر می شود . بارندگی مداوم یا رطوبت زیاد در مراحل انتهای رشد موجب جوانه زدن دانه ها در غوزه می شود .

اگر نیاز آبی گلرنگ فقط توسط باران تامین شود ، کاهش عملکرد دانه را به دنبال دارد ، مگر اینکه رطوبت کافی پیش از کاشت در دسترس بذر باشد ، به عبارتی اگر دو سوم کل رطوبت مورد نیاز ، از آب باران باشد و بارش بین مرحله روزت و گل دهی باشد ، می توان به عملکرد اقتصادی امیدوار بود . اگر بارندگی زمستانه مطلوب باشد یا خاک مزرعه رطوبت کافی داشته باشد به طوری که ریشه گیاه بتواند رطوبت را جذب کند ، باید از آبیاری خودداری کرد .

بارندگی یا رطوبت بیش از حد در مراحل رشد گیاه ، بیماری های قارچی را افزایش می دهد . براساس بررسی های انجام گرفته در ایران ، به طور کلی آبیاری در مراحل کشت ، جوانه زنی ، رشد سریع ساقه ، غنچه دهی ، گل دهی ( 2 مرحله ) و دانه بندی ضروری است ( حدود هفت نوبت ) و این تعداد براساس زمان کشت ، نوع رقم ، منطقه کشت ، ساختمان خاک کود مصرفی تا ده نوبت نیز افزایش می یابد .

3- آشنایی با آفات و بیماریها و علفهای هرز مزارع گلرنگ و روش های سم پاشی و مبارزه بیولوژیک با آفات که برخی از سرفصلهای آن شامل موارد زیر میباشد

آشنایی با علائم و کنترل بیماریهای مهم گلرنگ مانند لکه برگی آلترناریایی یا لکه برگی خاکستری ، بیماری لکه برگی رامولاریایی ، بیماری لکه برگی سرکوسپورایی ، بیماری زنگ گلرنگ ، بیماری مرگ گیاهچه ، بیماری پوسیدگی سفید ساقه ، بیماری پوسیدگی ریشه ، بیماری پژمردگی فوزاریومی ، بیماری سفیدک پودری ، بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی ، بیماری بوتری تیس ، بیماری موزاییک خیار

آشنایی با مگس گلرنگ و نحوۀ خسارت و مدیریت آن ، شته گلرنگ ، هلیوتیس ، کرم برگخوار گلرنگ ، کرم های طوقه بر ، سن لیگوس ، کرم مفتولی ، ملخ

آشنایی با انواع علف های هرز و کنترل آنها

4 - آشنایی با تغذیه گلرنگ که به شرح زیر میباشد

نیتروژن :

گیاهان زراعی به مقادیر مناسبی از نیتروژن نیازمندند و در صورت کمبود این عنصر در خاک ، رشد و عملکرد گیاه تا حد زیادی کاهش می یابد . مقدار مصرف کود نیتروژن در گلرنگ به عواملی مانند عملکرد مورد انتظار ، گیاه کشت شده قبلی ، رطوبت در دسترس خاک و تاریخ کاشت بستگی دارد .

گلرنگ در طول دوره رشد رویشی به کود ازته نیاز دارد ، اما باید دقت شود که استفاده بیش از حد از کودهای نیتروژن گذشته از اینکه سبب افزایش عملکرد دانه نمی شود ، به کاهش مقدار روغن دانه نیز می انجامد. مصرف زیاد نیتروژن بر مقدار روغن یا عدد یدی روغن ، تاثیر منفی دارد . حدود 50 درصد نیتروژن مصرفی در شروع گلدهی تا رسیدن گلرنگ است ، از این رو تامین کافی نیتروژن در این دوره ضروری است .

مصرف بیش از حد نیتروژن سبب افزایش طول دوره گل دهی می شود و اگر این گل دهی با افزایش دمای هوا مصادف شود ، سبب اختلال در گرده افشانی و پوکی دانه ها می شود . در زمان تهیه بستر بذر ، کود حاوی نیتروژن را می توان با دیسک زدن تا عمق 15 سانتی متری خاک مخلوط کرد .

همچنین می توان کود را همزمان با کشت بذر ، کمی پایین تر از عمق کشت در یک یا دو ردیف کاشت و به صورت نواری قرار دادو کود سرک از اوایل به ساقه رفتن تا حداکثر مرحله رویت غوزه یا آخرین وجین مکانیزه در فاصله بین ردیف ها استفاده می شود . نیتروژن سرک تنها زمانی مفید است نیاز های گیاه از عناصر غذایی دیگر تامین شده باشد .

فسفر :

پاسخ گلرنگ نسبت به کاربرد فسفر و پتاسیم ضعیف است ، به طوری که تولید هر تن دانه گلرنگ موجب خروج 10-6 کیلوگرم فسفر می شود. ریشه گلرنگ توانایی جذب فسفر از اعماق پایین تر خاک را دارد ، از این رو مصرف مقدار کمی فصفر به صورت نواری در زمان کاشت در رشد سریع اولیه ، موثر است و وضعیت عمومی گیاه را بهبود می بخشد. رشد سریع گیاهچه همچنین موجب رقابت بهتر گیاه با علف های هرز می شود .

در کشت دیم رسوبت کافی برای جذب فسفر توسط گیاه نیز ضروری است . کشت گلرنگ بعد از برنج ، گیاه را با کمبود فسفر روبرو می کند که آثار آن با زردی و در ادامه با قهوه ای شدن گیاهچه ها نمایان می شود . کمبود فسفر در خاک هایی که به مدت طولانی غرقابی شوند ، مشاهده می شود. در چنین شرایطی ، 34-19 کیلوکرم فسفر خالص مورد نیاز است .

پتاسیم :

مصرف پتاسیم برای گلرنگ خیلی ضروری نیست . در بیشتر مواقع پتاسیم باقی مانده از کشت گیاه قبلی برای گلرنگ کافی است . مصرف پتاسیم بر افزایش عملکرد به شرطی تأثیر مثبت خواهد داشت که نیتروژن و فسفر کافی در خاک وجود داشته باشند . مصرف

کودهای پتاسه به جز در مناطقی که کمبود این مادۀ غذایی جدی است ، ضرورتی ندارد .

نکته مهم : تمام سرفصل های بالا تنها گوشه ای از اطلاعات موجود در فایل آموزش کاشت ، داشت و برداشت گلرنگ میباشند که در اختیار کاربران سه ماهه و بالاتر وبسایت قرار گرفته است .

فايل‌ها:

ka - نکات کشت گلرنگ در شرایط دیم مناطق نیمه گرمسیری 2 صفحه

سه شنبه, 18 آذر 1399 18:39