طرح توجیهی تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع ☀️ (مشاوره رایگان)

بیزنس پلن و طرح توجیهی تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع (LNG) میتواند اطلاعات تخصصی راجع به هزینه های احداث و درآمدهای کارخانه و سود تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع به شما بدهد ، همچنین شما میتوانید از آنها جهت اخذ مجوزها و وام بانکی و یا اخذ زمین استفاده کنید.

همچنین در انتهای این مطلب کلیه طرحهای توجیهی آماده تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع جهت دانلود شما قرارداده شده اند. این طرحهای توجیهی مربوط به سالهای گذشته بوده و کاربرد اجرایی ندارند و صرفا برای مطالعه میتوانید آنها را دانلود کنید.

 

✳️ سر فصل های این مقاله ( 0 تا 100 تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع  LNG)

✔️ 0 تا 100 بیزنس پلن تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع LNG

✔️ کدهای آیسیک مرتبط با طرح توجیهی تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع

✔️ اهمیت اجرای طرح توجیهی پالایشگاه تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع

✔️ بررسی انواع محصولات طرح توجیهی گاز مایع LNG و کاربردهای آن! 

✔️ معرفی مواد اولیه مورد نیاز تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع 

✔️ بررسی فرایند تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع (LNG)

✔️ معرفی لیست تجهیزات تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع LNG

✔️ دانلود فایل های طرح توجیهی تیپ تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع (LNG) 

 

---

✔️ معرفی طرح توجیهی و بیزنس پلن کارخانه تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع !

---

✳️ 0 تا 100 بیزنس پلن تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع LNG:

تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع که با نام اختصاری LNG (Liquefied Natural Gas) شناخته می‌شود، یکی از فناوری‌های کلیدی در صنعت انرژی است که امکان حمل‌ونقل و ذخیره‌سازی گاز طبیعی را به‌ویژه در مسافت‌های طولانی و مکان‌های دورافتاده فراهم می‌کند.

این فرآیند با سرد کردن گاز طبیعی تا دمای حدود 160- درجه سانتی‌گراد انجام می‌گیرد، به‌طوری که گاز به حالت مایع بی‌رنگ، بی‌بو و غیرسمی تبدیل می‌شود.

در این حالت، حجم گاز تا حدود 600 برابر کاهش می‌یابد که آن را برای صادرات و انتقال در مسافت‌های طولانی بسیار مقرون‌به‌صرفه می‌سازد.

تبدیل گاز طبیعی به  LNG، نقش مهمی در صنعت انرژی جهانی دارد، به‌ویژه برای کشورهایی که ذخایر گازی فراوان دارند ولی فاقد زیرساخت‌های انتقال خط لوله به مشتریان هستند. از این فناوری برای صادرات گاز به بازارهای دوردست، تغذیه نیروگاه‌ها، صنایع سنگین و حتی حمل‌ونقل دریایی استفاده می‌شود.

با گسترش تقاضا برای سوخت‌های پاک‌تر و جایگزین‌های زغال‌سنگ و نفت، LNG به عنوان گزینه‌ای کم‌کربن‌تر و پایدارتر مورد توجه جهانی قرار گرفته است. این موضوع باعث رشد سرمایه‌گذاری‌ها در واحدهای مایع‌سازی و زیرساخت‌های مرتبط با آن در دهه اخیر شده است.

در صورتی که قصد ورود به کسب وکار تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع را دارید، ما میتوانیم از 0 تا 100 در کنار شما باشم و مضاف بر تهیه بیزنس پلن و طرح توجیهی ، در مرحله طراحی و اجرای کارخانه تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع نیز در کنار شما باشیم و پس از بهره برداری نیز با شش ماه آموزش و پشتیبانی نیروی کار شما ، با شما خواهیم بود.

جهت سفارش طرح توجیهی و بیزنس پلن و طراحی و اجرای کارخانه تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع میتوانید با کارشناسان «وبسایت گسترش کارآفرینی» با مدیریت «مهندس ایمان حبیبی» تماس بگیرید.

کدهای آیسیک مرتبط با طرح توجیهی تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع:

• کد آیسیک گاز طبیعی مایع شده: 2320412515
• کد آیسیک گاز طبیعی خام مایع شده: 1110512312
• کد تعرفه گمرکی گاز طبیعی خام مایع شده: 271111

✳️ اهمیت اجرای طرح توجیهی پالایشگاه تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع:

راه اندازی کارخانه تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع، به‌عنوان یکی از راهبردی‌ترین پروژه‌های صنعتی در حوزه انرژی، از اهمیت بالایی برخوردار است.

این طرح نه‌تنها راهکاری مؤثر برای استفاده بهینه از منابع گاز طبیعی به‌شمار می‌آید، بلکه نقشی کلیدی در توسعه پایدار، امنیت انرژی، صادرات و اشتغال‌زایی ایفا می‌کند.

1. بهره‌برداری هوشمندانه از منابع گازی:

در بسیاری از کشورها، به‌ویژه در مناطق نفت‌خیز، حجم بالایی از گازهای همراه یا گازهای استخراجی بلااستفاده باقی می‌مانند یا به‌دلیل نبود زیرساخت مناسب، سوزانده می‌شوند (فلرینگ).

احداث کارخانه تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع، راهی برای جمع‌آوری، مایع‌سازی و ذخیره‌سازی این منابع است که ارزش اقتصادی بالایی ایجاد می‌کند.

2. ارتقای ظرفیت صادرات انرژی:

گاز طبیعی مایع‌شده (LNG) تا حدود 600 برابر فشرده‌تر از گاز معمولی است و امکان حمل‌ونقل آن در کشتی‌های مخصوص یا تانکرهای زمینی را فراهم می‌سازد.

این ویژگی، صادرات گاز به بازارهای دوردست و بدون دسترسی به خط لوله را ممکن می‌سازد و ارزآوری پایدار را برای کشور به همراه دارد.

3. پاسخگویی به نیاز انرژی مناطق فاقد زیرساخت گازرسانی:

بسیاری از مناطق صنعتی، معدنی و روستایی فاقد شبکه گاز هستند. انتقال LNG یا CNG به این نواحی، راهکاری عملی و اقتصادی برای تأمین سوخت پاک در مقیاس محلی است. این موضوع، نقش مؤثری در توسعه متوازن و عدالت انرژی ایفا می‌کند.

4. کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی:

گاز طبیعی یکی از پاک‌ترین سوخت‌های فسیلی است. استفاده از LNG یا CNG به‌جای سوخت‌های مایع نظیر گازوئیل و مازوت، در نیروگاه‌ها، صنایع و ناوگان حمل‌ونقل، منجر به کاهش چشم‌گیر انتشار آلاینده‌هایی نظیر  CO₂، SO₂، NOx  و ذرات معلق می‌شود. این اقدام گامی مؤثر در جهت حفظ محیط‌زیست و تطابق با الزامات بین‌المللی اقلیمی است.

5. افزایش ارزش‌افزوده و اشتغال‌زایی:

تبدیل گاز خام به LNG یا  CNG، یک فرآیند صنعتی با ارزش‌افزوده بالاست که ضمن ایجاد شغل مستقیم در فاز ساخت و بهره‌برداری، به‌واسطه توسعه صنایع پایین‌دستی و حمل‌ونقل، اشتغال غیرمستقیم گسترده‌ای نیز به همراه دارد. همچنین این پروژه‌ها موجب رونق اقتصادی در مناطق اجرای طرح می‌شوند.

6. تقویت توان داخلی و انتقال فناوری:

راه‌اندازی واحدهای LNG نیازمند فناوری‌های پیشرفته در زمینه برودت‌سازی، تجهیزات ایمن‌سازی، فرآیندهای جداسازی و کنترل فرآیند است. اجرای این طرح فرصت مناسبی برای انتقال دانش فنی، ارتقای توان مهندسی داخلی، توسعه شرکت‌های دانش‌بنیان و بومی‌سازی فناوری در کشور فراهم می‌سازد.

7. نقش کلیدی در امنیت انرژی:

ذخیره‌سازی گاز طبیعی به‌صورت مایع، مزیتی راهبردی در مواقع اضطراری، نوسانات فصلی مصرف یا اختلال در خطوط انتقال به‌شمار می‌آید. در شرایط بحرانی، LNG  می‌تواند منبع پشتیبان مناسبی برای تأمین انرژی پایدار در مناطق مختلف باشد.

✳️ بررسی انواع محصولات طرح توجیهی گاز مایع LNG و کاربردهای آن!

1. LNG سبک (Light LNG):

LNG  سبک به نوعی از گاز طبیعی مایع‌شده گفته می‌شود که دارای درصد بسیار بالایی از متان (CH₄) است؛ به‌طوری‌که معمولاً بیش از 95 درصد ترکیب آن را متان تشکیل می‌دهد.

این نوع از LNG به دلیل داشتن مقادیر بسیار اندک از هیدروکربن‌های سنگین‌تر مانند اتان، پروپان، بوتان و همچنین نیتروژن، دارای چگالی پایین‌تری در محدوده تقریبی 425 تا 460 کیلوگرم بر متر مکعب است.

نقطه‌جوش LNG سبک نیز بسیار پایین‌تر از دیگر انواع LNG است که باعث می‌شود در شرایط عملیاتی پایین‌تری مایع باقی بماند. از نظر ارزش حرارتی، LNG  سبک دارای ارزش حرارتی پایین‌تری است، اما مزیت آن در پایداری ترکیب، یکنواختی در احتراق و سادگی در فرآیند تبخیر می‌باشد.

این ویژگی‌ها آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای مصارف شهری، خانگی و صنایع کوچک تبدیل کرده است، به‌ویژه در کشورهایی که زیرساخت‌های توزیع گاز بر اساس گاز طبیعی متانی طراحی شده‌اند. همچنین به دلیل خلوص بالا، این نوع LNG در صنایع با حساسیت بالا نسبت به ناخالصی نیز کاربرد دارد.

2. LNG متوسط (Medium LNG):

LNG  متوسط ترکیبی متعادل‌تر از گاز طبیعی مایع‌شده است که حدود 85 تا 95 درصد متان دارد و حاوی مقادیر قابل توجه‌تری از اتان (C₂H₆) ، پروپان (C₃H₈) و گاهی نیتروژن و بوتان است.

این ترکیب باعث می‌شود چگالی LNG متوسط در محدوده‌ای بین 460 تا 480 کیلوگرم بر متر مکعب قرار گیرد و در نتیجه ارزش حرارتی بالاتری نسبت به نوع سبک داشته باشد.

این نوع LNG از لحاظ خواص فیزیکی، بین دو نوع سبک و سنگین قرار دارد و در صنایع و نیروگاه‌هایی که نیاز به گاز با کیفیت سوختی بالا دارند، کاربرد فراوانی دارد.

به دلیل تعادل بین ترکیبات سبک و نیمه‌سنگین، LNG  متوسط معمولاً در مصارف نیروگاهی، صنعتی متوسط و به‌عنوان سوخت جایگزین در حمل‌ونقل سنگین استفاده می‌شود.

همچنین در کشورهای واردکننده  LNG، ترکیب متوسط می‌تواند با نسبت مناسبی از ویژگی‌های عملکردی، امکان استفاده در طیف وسیع‌تری از کاربردها را فراهم کند.

3. LNG سنگین (Heavy LNG):

LNG سنگین به نوعی از گاز طبیعی مایع‌شده اطلاق می‌شود که درصد متان آن کمتر از 85 درصد بوده و در مقابل، مقادیر بالایی از اتان، پروپان، بوتان، پنتان و دیگر هیدروکربن‌های سنگین‌تر در ترکیب آن وجود دارد.

چگالی این نوع LNG معمولاً در محدوده 480 تا 520 کیلوگرم بر متر مکعب قرار دارد و به‌دلیل وجود هیدروکربن‌های با وزن مولکولی بالا، دارای ارزش حرارتی قابل‌توجهی است.

LNG سنگین معمولاً در فرآیندهای پالایشی، پتروشیمیایی و نیروگاه‌های بزرگ با توان بالا استفاده می‌شود، زیرا ترکیبات سنگین‌تر آن قابلیت تبدیل به مواد اولیه برای تولید محصولات شیمیایی و سوخت‌های خاص را دارند.

همچنین در برخی کشورها، LNG سنگین پیش از ورود به شبکه توزیع، تحت فرآیندهای جدا‌سازی و خالص‌سازی قرار می‌گیرد تا متان از سایر ترکیبات جدا شود.

از منظر اقتصادی، LNG سنگین می‌تواند ارزش افزوده بالاتری در زنجیره صنایع پایین‌دستی ایجاد کند، ولی هم‌زمان نیازمند تجهیزات پیچیده‌تری برای کنترل شرایط تبخیر و اختلاط در مصرف نهایی است.

---

✔️ خلاصه دانش فنی طرح توجیهی تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع (LNG) !

---

✳️ معرفی مواد اولیه مورد نیاز تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع :

برای تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع، مواد اولیه و شرایط خاصی نیاز است. در این فرآیند، هدف اصلی خنک کردن گاز طبیعی تا دمای بسیار پایین (حدود 162- درجه سانتی‌گراد) است تا به مایع تبدیل شود و حجم آن کاهش یابد (حدود یک ششصدم حجم گاز در شرایط استاندارد).

1. گاز طبیعی (Natural Gas):

گاز طبیعی ماده اولیه اصلی در فرآیند تولید گاز طبیعی مایع (LNG) است. این ترکیب عمدتاً شامل متان (CH₄) بوده و ممکن است حاوی مقادیر کمتری از سایر هیدروکربن‌ها نظیر اتان، پروپان، و بوتان، به‌همراه ناخالصی‌هایی مانند دی‌اکسید کربن  (CO₂)، سولفید هیدروژن (H₂S)، نیتروژن و بخار آب باشد.

پیش از ورود به واحد مایع‌سازی، گاز طبیعی باید تحت فرآیندهایی مانند شیرین‌سازی، خشک‌سازی و حذف هیدروکربن‌های سنگین قرار گیرد تا از یخ‌زدگی و انسداد تجهیزات در دماهای بسیار پایین جلوگیری شود. کیفیت گاز ورودی نقش تعیین‌کننده‌ای در بازده و پایداری عملکرد واحد مایع‌سازی دارد.

2. جاذب‌های رطوبت (Desiccants):

برای جلوگیری از یخ‌زدگی بخار آب در مراحل مایع‌سازی، گاز طبیعی ابتدا باید خشک شود. برای این منظور از جاذب‌های فیزیکی مانند آلومینای فعال (Activated Alumina)، سیلیکا ژل و به‌ویژه غربال‌های مولکولی (Molecular Sieves) استفاده می‌شود.

این مواد با داشتن ساختار متخلخل و سطح تماس بالا، قادر به جذب مولکول‌های آب هستند. غربال‌های مولکولی با اندازه منافذ کنترل‌شده (معمولاً 3 یا 4 آنگستروم) می‌توانند رطوبت را با بازده بسیار بالا جذب کنند، به‌طوری که نقطه شبنم گاز پس از فرآیند خشک‌سازی به زیر -50°C کاهش می‌یابد.

استفاده صحیح از این جاذب‌ها موجب افزایش ایمنی فرآیند و جلوگیری از انسداد مبدل‌های حرارتی می‌شود.

3. مواد جاذب گازهای اسیدی (Acid Gas Removal Agents):

وجود گازهای اسیدی مانند دی‌اکسید کربن و سولفید هیدروژن در گاز طبیعی می‌تواند مشکلات جدی از جمله خوردگی تجهیزات و یخ‌زدگی در دماهای پایین ایجاد کند.

برای حذف این ترکیبات، معمولاً از محلول‌های آمینی نظیر مونو‌اتانول‌آمین  (MEA)، دی‌اتانول‌آمین (DEA) و تری‌اتانول‌آمین (TEA) استفاده می‌شود. این آمین‌ها در تماس با گاز طبیعی، به‌صورت شیمیایی با CO₂ و H₂S واکنش داده و آن‌ها را از جریان گاز جدا می‌کنند.

فرآیند آمین‌زدایی یکی از گام‌های کلیدی در آماده‌سازی گاز برای مایع‌سازی است و به بهبود کیفیت گاز، کاهش ریسک خوردگی و ارتقاء ایمنی سیستم کمک می‌کند.

4. سیالات خنک‌کننده (Refrigerants):

برای تبدیل گاز طبیعی به حالت مایع، لازم است دمای آن تا حدود 160- درجه سلسیوس کاهش یابد. این کار با استفاده از چرخه‌های برودتی و سیالات خنک‌کننده انجام می‌شود. بسته به فناوری مورد استفاده (مانند فرآیند C3MR یا DMR)، انواع مختلفی از مبردها به کار می‌روند.

پروپان (C₃H₈) معمولاً به‌عنوان مبرد اولیه در مرحله اول خنک‌سازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اتان (C₂H₆) و گاهی اتیلن (C₂H₄) به‌عنوان مبردهای مرحله دوم یا نهایی، دمای گاز را تا نقطه مایع‌شدن کاهش می‌دهند.

در برخی فناوری‌ها، از نیتروژن مایع نیز به‌عنوان یک مبرد نهایی استفاده می‌شود. انتخاب ترکیب مناسب از سیالات برودتی نقش اساسی در بازده انرژی، کارایی خنک‌سازی، و پایداری فرآیند دارد.

5. مواد شیمیایی کمکی (Corrosion Inhibitors and Cleaning Agents):

در کنار مواد اصلی، برخی ترکیبات شیمیایی به‌عنوان مواد کمکی در فرآیند LNG مورد استفاده قرار می‌گیرند. مواد ضد خوردگی (Corrosion Inhibitors) برای محافظت از تجهیزات در برابر اثرات مخرب باقی‌مانده‌های CO₂ یا H₂S به کار می‌روند.

این ترکیبات شامل آمین‌های خاص، فسفات‌های آلی و سایر افزودنی‌های مهارکننده خوردگی هستند که معمولاً به خطوط لوله تزریق می‌شوند. همچنین مواد پاک‌کننده برای شستشوی خطوط و حذف رسوبات احتمالی در فواصل معین مورد استفاده قرار می‌گیرند.

این مواد گرچه به‌صورت مستقیم در مایع‌سازی شرکت ندارند، اما برای نگهداری ایمن و بهینه تأسیسات بسیار حیاتی‌اند.

✳️ بررسی فرایند تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع (LNG): 

فرایند تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع، یک عملیات پیچیده‌ی مهندسی است که طی چند مرحله‌ی تخصصی، گاز استخراج‌شده را به شکل مایع برای ذخیره‌سازی و حمل‌ونقل آسان‌تر تبدیل می‌کند. در ادامه، این مراحل به تفصیل شرح میشود.

1. پیش‌تصفیه گاز طبیعی (Pre-treatment):

در مرحله‌ی پیش‌تصفیه، هدف اصلی حذف ترکیبات مزاحم و مضر از جریان گاز طبیعی است که می‌توانند در فرآیند مایع‌سازی اختلال ایجاد کنند یا موجب خوردگی و آسیب به تجهیزات شوند.

ترکیباتی مانند آب، دی‌اکسید کربن، سولفید هیدروژن و مرکاپتان‌ها باید حذف شوند، زیرا در دماهای بسیار پایین فرآیند LNG به صورت جامد (یخ یا هیدرات) درمی‌آیند و باعث انسداد خطوط یا صدمه به مبدل‌های حرارتی می‌شوند.

برای حذف این ترکیبات، از روش‌های متداولی نظیر جذب با آمین‌ها برای گازهای اسیدی، بسترهای جذبی جامد برای بخار آب، و برج‌های تقطیر یا استخراج برای جداسازی هیدروکربن‌های سنگین استفاده می‌شود.

این مرحله یکی از حیاتی‌ترین بخش‌های زنجیره مایع‌سازی به شمار می‌رود، زیرا کیفیت گاز ورودی به واحد مایع‌سازی را تعیین می‌کند.

2. خشک‌سازی گاز طبیعی (Dehydration):

پس از مرحله پیش‌تصفیه، بخش قابل توجهی از رطوبت از گاز طبیعی حذف شده، اما برای جلوگیری از تشکیل یخ یا هیدرات در دماهای زیر صفر، باقی‌مانده رطوبت نیز باید به‌طور کامل حذف شود.

در مرحله‌ی خشک‌سازی، از بسترهای جذبی حاوی مواد خشک‌کننده مانند زئولیت مولکولی (Molecular Sieve) استفاده می‌شود که توانایی جذب مولکول‌های آب تا مقادیر بسیار کم (معمولاً زیر 1 ppm) را دارند.

عملکرد این بسترها به صورت دوره‌ای است، به این معنا که پس از اشباع شدن، باید بازتولید شوند. عدم حذف کامل رطوبت می‌تواند منجر به یخ‌زدگی در مبدل‌های حرارتی و کاهش کارایی سیستم شود. این مرحله برای عملکرد پایدار و ایمن واحد مایع‌سازی ضروری است.

3. جداسازی هیدروکربن‌های سنگین و میعانات گازی :

گاز طبیعی به‌طور طبیعی شامل مقادیر مختلفی از هیدروکربن‌های سنگین مانند اتان، پروپان، بوتان و پنتان است. این ترکیبات در حین سردسازی گاز ممکن است در دماهای مختلف چگالیده شده یا حتی به جامد تبدیل شوند و در نتیجه باعث انسداد لوله‌ها و آسیب تجهیزات شوند.

بنابراین، در این مرحله، این ترکیبات با استفاده از برج‌های تقطیر جز به جز (Fractionation Towers) و عملیات سرمایش و کاهش فشار، از جریان اصلی گاز جدا می‌شوند.

برخی از این ترکیبات مانند اتان و پروپان ممکن است در ادامه به عنوان سوخت یا مواد اولیه در پتروشیمی‌ها استفاده شوند. این جداسازی همچنین کمک می‌کند که نقطه شبنم گاز کاهش یابد و عملکرد بهینه‌تری در فرآیند مایع‌سازی حاصل شود.

4. مایع‌سازی گاز طبیعی (Liquefaction):

مرحله مایع‌سازی، قلب اصلی فرآیند تولید گاز مایع است. در این مرحله، گاز طبیعی تحت فرآیندهای سرمایش تدریجی، تا دمای حدود منفی 160 درجه سانتی‌گراد سرد می‌شود، به‌گونه‌ای که در فشار اتمسفری به حالت مایع پایدار درمی‌آید.

این فرآیند با استفاده از سیکل‌های تبریدی چندمرحله‌ای انجام می‌پذیرد که از مبردهایی مانند پروپان، اتان، متان و نیتروژن استفاده می‌کنند. بسته به نوع تکنولوژی، سیستم‌های مایع‌سازی به انواع مختلفی از جمله فرآیند C3MR (استفاده از پروپان و مبردهای مخلوط)، SMR (یک مبرد ترکیبی)، و DMR (دو مبرد ترکیبی) تقسیم می‌شوند.

هدف اصلی این مرحله، کاهش حجم گاز (به حدود 1/600 حجم اولیه) به منظور سهولت در حمل‌ونقل دریایی و ذخیره‌سازی است. طراحی و عملکرد دقیق این مرحله نیازمند مبدل‌های حرارتی پیشرفته، کمپرسورها و تجهیزات کنترلی دقیق می‌باشد.

5. ذخیره‌سازی و بارگیری (Storage & Loading):

گاز طبیعی مایع‌شده پس از خروج از واحد مایع‌سازی، وارد مخازن ذخیره‌سازی می‌شود که به صورت عایق‌شده و با طراحی خاص برای حفظ دمای پایین طراحی شده‌اند.

این مخازن معمولاً به‌صورت دو جداره با فضای عایق خلأ یا پر شده با پودر پرلیت ساخته می‌شوند و قابلیت حفظ دمای منفی 160 درجه سانتی‌گراد را دارند.

سپس LNG از این مخازن به کشتی‌های مخصوص حمل LNG (که آن‌ها نیز مخازن کرایوژنیک با طراحی مشابه دارند) یا به مخازن حمل زمینی منتقل می‌شود.

بارگیری باید به‌گونه‌ای انجام شود که از تبخیر بیش‌از‌حد (Boil-off) جلوگیری شود. در برخی سیستم‌ها، بخار حاصل از تبخیر برای تامین انرژی بخشی از فرآیند استفاده می‌شود.

6. تبخیر مجدد و مصرف (Regasification & Utilization):

پس از رسیدن LNG به مقصد، معمولاً در پایانه‌های وارداتی گاز، فرآیند تبخیر مجدد انجام می‌شود تا گاز مایع به حالت گازی بازگردد و وارد شبکه گازرسانی شود.

در این پایانه‌ها، از مبدل‌های حرارتی بزرگ استفاده می‌شود که LNG را با استفاده از آب دریا یا گاز داغ مجدداً گرم می‌کنند. پس از تبدیل به گاز، متان حاصل به مصرف خانگی، نیروگاهی یا صنعتی می‌رسد.

در برخی موارد نیز ممکن است بخشی از LNG برای مصارف خاصی مانند سوخت کشتی یا صنایع خاص به‌صورت مایع نگهداری شود. فرآیند تبخیر مجدد باید به‌گونه‌ای مدیریت شود که از اتلاف انرژی و گاز جلوگیری شود و در عین حال ایمنی بالایی فراهم گردد.

✳️ معرفی لیست تجهیزات تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع LNG :

1. برج جذب (Absorber):

برج جذب یکی از اجزای حیاتی در واحد پالایش گاز است که برای جداسازی گازهای اسیدی مانند دی‌اکسید کربن (CO₂) و سولفید هیدروژن (H₂S) از گاز طبیعی به‌کار می‌رود.

عملکرد این برج بر اساس تماس گاز با مایع جاذب (مانند آمین‌ها) در داخل یک برج عمودی با سینی‌ها یا پکینگ‌ها انجام می‌شود. حلال آمینی گازهای اسیدی را جذب می‌کند و گاز شیرین‌شده از بالای برج خارج می‌گردد.

سپس حلال آلوده در واحد بازیافت بازیابی می‌شود تا مجدداً استفاده گردد. این فرآیند نقش کلیدی در کاهش خوردگی، حذف ترکیبات سمی و ارتقاء کیفیت گاز دارد.

2. خشک‌کن گاز (Dehydration Unit):

خشک‌کن گاز با هدف حذف رطوبت موجود در گاز طبیعی طراحی شده است تا از تشکیل هیدرات‌ها (کریستال‌های یخی مضر در خطوط انتقال) جلوگیری کند.

رایج‌ترین روش استفاده از بسترهای جامد مانند زئولیت یا سیلیکاژل در برج‌های جذب سطحی است. گاز از میان این بسترها عبور می‌کند و مولکول‌های آب توسط سطح جاذب گرفته می‌شود.

پس از اشباع جاذب، با عبور گاز داغ (رجنریشن) بستر بازسازی می‌شود. این مرحله برای ایمنی انتقال گاز به خطوط و افزایش بهره‌وری فرآیند بسیار مهم است.

3. واحد حذف جیوه (Mercury Removal Unit):

جیوه، هرچند در مقادیر کم در گاز طبیعی وجود دارد، ولی شدیداً خورنده بوده و باعث آسیب به آلیاژهای آلومینیومی می‌شود. این واحد از بسترهای جذب شامل سولفید نقره یا سولفید مس بهره می‌گیرد که در ستون‌هایی مشابه برج جذب قرار گرفته‌اند.

جیوه به‌صورت شیمیایی با این ترکیبات واکنش داده و در بستر باقی می‌ماند. طراحی دقیق این واحد برای حفاظت از تجهیزات حساس مانند مبدل‌های حرارتی کرایوژنیک ضروری است.

4. کمپرسورهای گاز (Gas Compressors):

کمپرسورها با افزایش فشار گاز، آن را برای مراحل بعدی از جمله سردسازی آماده می‌کنند. در کارخانه‌های  LNG، کمپرسورهای سانتریفیوژ یا رفت و برگشتی استفاده می‌شوند.

این کمپرسورها معمولاً به‌صورت چندمرحله‌ای طراحی می‌شوند و بین مراحل از مبدل‌های حرارتی برای خنک کردن گاز استفاده می‌شود تا از داغ شدن بیش از حد گاز جلوگیری شود.

کمپرسورها به همراه توربین‌های گازی یا الکتروموتورهای پرقدرت کار می‌کنند و جزو پرمصرف‌ترین تجهیزات انرژی در کارخانه LNG هستند.

5. مبدل‌های حرارتی (Heat Exchangers):

مبدل‌های حرارتی وظیفه تبادل گرما بین دو جریان (مثلاً گاز گرم و مایع سرد) را بر عهده دارند. در صنایع گاز، معمولاً از مبدل‌های نوع پوسته‌ولوله یا صفحه‌ای استفاده می‌شود.

در مبدل‌های کرایوژنیک، که برای دماهای خیلی پایین کاربرد دارند، طراحی ویژه‌ای برای جلوگیری از ترک‌خوردگی ناشی از شوک حرارتی به‌کار می‌رود. این مبدل‌ها در افزایش بهره‌وری انرژی و کاهش مصرف سوخت نقشی اساسی دارند.

6. واحد خنک‌کننده اولیه (Pre-cooling Unit):

پیش از مایع‌سازی، گاز باید به‌تدریج خنک شود تا از تنش‌های حرارتی شدید جلوگیری شود. در این واحد، از مبردهایی مانند پروپان در یک چرخه تبرید برای کاهش دمای گاز از حدود 30+ به نزدیک صفر یا زیر آن استفاده می‌شود.

این مرحله کمک می‌کند تا بخشی از هیدروکربن‌های سنگین نیز پیش از مایع‌سازی جدا شوند. طراحی این واحد با سیستم‌های کنترل دمای دقیق و مبدل‌های مقاوم در برابر سرمای زیاد انجام می‌شود.

7. واحد مایع‌سازی گاز (Liquefaction Unit):

این واحد قلب کارخانه LNG است. در اینجا، گاز طبیعی تا دمای حدود -162 درجه سانتی‌گراد سرد شده و به مایع تبدیل می‌شود. این عمل از طریق چرخه‌های ترمودینامیکی مانند چرخه میکس‌رفریجرنت (MR)، کاسکید یا رانکین معکوس انجام می‌شود.

این چرخه‌ها با استفاده از چیلرهای کرایوژنیک و توربین‌های انبساطی طراحی می‌شوند تا دمای گاز به آرامی و به‌صورت مرحله‌ای کاهش یابد. کنترل دقیق فشار و دما در این بخش حیاتی می باشد.

8. مخازن ذخیره LNG (LNG Storage Tanks) :

مخازن LNG باید بتوانند مایع بسیار سرد را در فشار کم و بدون تبخیر زیاد نگهداری کنند. این مخازن به‌صورت دو جداره طراحی می‌شوند.

جداره‌ی داخلی معمولاً از فولاد آستنیتی یا آلیاژ نیکل ساخته شده که مقاوم به دمای پایین است، و فضای بین جداره‌ها با مواد عایق مانند پرلیت یا خلأ پر می‌شود. این طراحی تبادل حرارت با محیط را به حداقل می‌رساند و از تبخیر زیاد LNG جلوگیری می‌کند.

9. واحد بارگیری (LNG Loading Facilities):

این واحد شامل بازوهای بارگیری متحرک با طراحی ویژه برای کار در دماهای بسیار پایین و جلوگیری از نشتی است. همچنین، پمپ‌های کرایوژنیک برای انتقال LNG از مخازن به کشتی، تانکر یا کامیون تحت فشار مشخص استفاده می‌شوند.

سیستم قطع اضطراری (ESD) نیز در این بخش نصب شده تا در صورت بروز نشتی یا خطر، فرایند به‌طور خودکار متوقف شود و از خطر انفجار جلوگیری گردد.

10. سیستم بازیابی بخار (Boil-off Gas Recovery Unit):

به‌دلیل اختلاف دما بین LNG و محیط، بخشی از گاز مایع‌شده تبخیر می‌شود. این بخارها (Boil-off Gas) برای جلوگیری از اتلاف و افزایش فشار، توسط این واحد جمع‌آوری، فشرده و یا مجدداً مایع می‌شوند یا به شبکه گاز بازگردانده می‌شوند.

از کمپرسورهای خاص، کندانسورها و سیستم‌های برگشت فشار برای این منظور استفاده می‌شود.

11. سیستم‌های ایمنی و کنترلی:

در تمام مراحل فرآیند  LNG، وجود سیستم‌های ایمنی پیشرفته الزامی است. سیستم DCS (کنترل توزیع‌شده) و PLC به‌صورت خودکار تمام متغیرها را مانیتور و کنترل می‌کنند.

آشکارسازهای نشت گاز و شعله در نقاط حساس نصب می‌شوند. همچنین، سیستم‌های اطفاء حریق با گاز دی‌اکسید کربن یا فوم و شیرهای اطمینان فشار (PSV) برای ایمنی نهایی نصب می‌شوند.

12. واحد تولید برق و بخار (Utility Unit):

این واحد به‌منظور تأمین انرژی موردنیاز تمام واحدهای دیگر، از ژنراتورها، بویلرهای تولید بخار، برج‌های خنک‌کن و تأسیسات هوای فشرده بهره می‌برد.

ژنراتورها معمولاً از نوع گازی یا بخاری هستند و بخار تولید شده نیز در فرآیندهای گرمایی یا پاک‌سازی استفاده می‌شود. سیستم هوای فشرده و نیتروژن برای ابزار دقیق، کنترل ولوها و محیط‌های ایمن به‌کار می‌روند.

 

✍️ جهت طراحی و اجرای صفر تا 100 این کارخانه و همینطور تهیه مطالعات بازار و طرح توجیهی تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع LNG ، با اطلاعات کاملا به روز با فرمت Word و PDF و با گزارشگیری نرم افزار کامفار ، جهت اخذ جواز تاسیس یا وام و تسهیلات بانکی ،با ما تماس بگیرید  

---

📚 دانلود فایل های طرح توجیهی تیپ تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع (LNG)

---

✍️ توجه : کلیه ی طرح های تیپ یا آماده ، صرفا کاربرد مطالعاتی و تحقیقاتی داشته و جهت اخذ مجوز و یا تسهیلات و وام بانکی مناسب نمیباشند . جهت تهیه طرح توجیهی با کاربرد اجرایی و بانکی با ما تماس بگیرید.